Τζωρτζ Μονρό Γκραντ
| Τζωρτζ Μονρό Γκραντ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 22 Δεκεμβρίου 1835[1][2] Στέλαρτον |
| Θάνατος | 10 Μαΐου 1902[1] Κίνγκστον |
| Θρησκεία | Πρεσβυτεριανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χριστιανός ιερέας |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | William Lawson Grant[3] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Εταίρος του Τάγματος των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τζωρτζ Μονρό Γκραντ (αγγλικά: George Monro Grant) υπήρξε Καναδός πρεσβυτεριανός πάστορας, συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής. Η επιρροή του ήταν σημαντική για την δημιουργία της Καναδικής Συνοσπονδίας και υποστήριξε την επέκταση του σιδηροδρόμου στη χώρα. Διεύθυνε το "Queen's College" όπου το επάνδρωσε με σημαίνοντες ακαδημαϊκούς της εποχής και θεωρείται ο εμπνευστής της χρήσης του ρητού "από θαλάσσης έως θαλάσσης" για να περιγραφεί ο γεωγραφικός χαρακτήρας του Καναδά, ρητό που αποτέλεσε στη συνέχεια τον εθνικό σύνθημα της χώρας.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτα χρόνια, πνευματική διακονία και ακαδημαϊκή πορεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο Στέλαρτον της κομητείας Πικτού της Νέας Σκωτίας. Σπούδασε στην ακαδημία της κωμόπολής του, έπειτα σε μια αντι-μπουρζουαδική θεολογική σχολή στο Ουέστ Ρίβερ της Νέας Σκωτίας και στη συνέχεια από το 1853 έως το 1860, με λαμπρή ακαδημαϊκή πορεία, στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης στη Σκωτία.[4] Έχοντας χρηστεί κληρικός στην Εκκλησία της Σκωτίας, επιστρέφει στη Νέα Σκωτία και στη Νήσος του Πρίγκιπα Εδουάρδου για να ασκήσει τα ιερατικά του καθήκοντα. Έπειτα υπηρετεί ως εφημέριος της τότε πρεσβυτεριανής εκκλησίας του Αγίου Ματθαίου στο Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας από το 1863 έως το 1877. To 1872 παντρεύεται την Τζέσυ Λόουσον, εγγονή του πρώτου προέδρου της Τράπεζας της Νέας Σκωτίας.[5][6] Το 1875, υπήρξε υποστηρικτής της ίδρυσης της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας του Καναδά με την ένωση τεσσάρων πρεσβυτεριανών ομάδων με στόχο την δημιουργία μιας εθνικής προτεσταντικής εκκλησίας.[4] Στην ένωση δεν εντάχθηκαν αρκετές πρεσβυτεριανές ομάδες που ανήκαν στη Σύνοδο της Προτεσταντικής Εκκλησίας των Επαρχιών του Ατλαντικού της Βρετανικής Βόρειας Αμερικής.
Το 1877, κλήθηκε από τη τρίτη γενική συνέλευση της προτεσταντικής εκκλησίας να διευθύνει το "Queen's College" (μετέπειτα "Queen's University") στο Κίνγκστον. Με τις προσπάθειες του ιδίου και την επιρροή του, κατάφερε να μεταμορφώσει μια μικρή θεολογική σχολή σε ένα μεγάλο και ισχυρό εκπαιδευτικό ίδρυμα. Επιδίωξε να προσελκύσει ακαδημαϊκούς και επιστήμονες, που ήταν γνωστοί για τις δεξιότητες και την έρευνά τους, σε όλη τη διάρκεια της πρυτανείας του, που διήρκησε μέχρι τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα.[5] Στενός του φίλος ήταν ο μηχανικός και εφευρέτης Σάντφορντ Φλέµινγκ, ο οποίος υπήρξε κοσμήτορας στη σχολή για όλο σχεδόν το διάστημα της θητείας του. Το 1889, ο Τζωρτζ Μονρό Γκραντ εκλέχθηκε προϊστάμενος (moderator) που αποτελεί το ανώτερο αξίωμα στη γενική συνέλευση, όπως ονομάζεται η ιερά σύνοδος στη ππρεσβυτεριανή εκκλησία, ενώ διετέλεσε πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας του Καναδά από το 1890 έως το 1891.
Πολιτικές θέσεις και θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]_2.617_REV._G.M._GRANT,_PRINCIPAL_OF_THE_QUEEN%27S_COLLEGE,_KINGSTON.jpg)
Κατά τη διάρκεια της διακονίας του στη Νέα Σκωτία, προσπαθούσε να προωθήσει την ιδέα της Καναδικής Συνομοσπονδίας, όταν η επαρχία που ήταν η πιο αντίθετη με την ιδέα της ομοσπονδιακής ένωσης. Με την επιμονή και την επιρροή του, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξασφάλιση της επιτυχίας του κινήματος. Ενώ ήταν υπέρ της ομοσπονδιοποίησης της χώρας, πίστευε ότι η χώρα θα έπρεπε να παραμείνει κάτω από τη κυριαρχία του βρετανικού στέμματος, γιατί πίστευε ότι η αυτοκρατορία θα μπορούσε να εγγυηθεί την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών της χώρας. Αποτελούσε δεινό ρήτορα και έχαιρε της εκτίμησης και του σεβασμού προσώπων από διαφορετικές πολιτικές καταβολές που επιζητούσαν την άποψή του. Το 1872, όταν έγινε πιο επιτακτική η ανάγκη σύνδεση της χώρας με ένα εκτεταμμένο σιδηροδρομικό δίκτυο, ταξίδεψε από τη μια πλευρά του Καναδά στην άλλη με ένα επιτελείο μηχανικών, ένας εκ των οποίων ήταν και ο στενός του φίλος Σάντφορντ Φλέµινγκ. Την εμπειρία του από αυτό το μακρινό ταξίδι, την κατέγραψε στο βιβλίο του "Ocean to Ocean (1873)" το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστό στη χώρα και επηρέασε σημαντικά τους Καναδούς στην ιδέα της διαφύλαξης της κληρονομίας της χώρας, ενώ παράλληλα, είτε από άμβωνος είτε από μια εξέδρα, προσπαθούσε να πείσει τους ακροατές του ότι το μέλλον του Καναδά είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μέλλον της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.[5]
Το 1888, επισκέφτηκε τη Νότια Αφρική, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Αποτέλεσμα αυτής της εμπειρίας, ήταν να του ενισχύσει τη πεποίθησή του ότι πρέπει να διατηρηθεί η βρετανική κυριαρχία και ο ιμπεριαλισμός ως πολιτική αρχή. Mε το ξέσπασμα του Πολέμου της Νότιας Αφρικής το 1899, ο Γκραντ ήταν στην αρχή αρνητικός στην πολιτική των πρωθυπουργών της Βρετανίας για πολεμική επιχείρηση στην αφρικανική χώρα. Αλλά σύντομα άλλαξε γνώμη, γιατί διέβλεπε ότι οι Μπόερς απειλούσαν τη βρετανική κυριαρχία και ενθάρρυνε την αποστολή ανδρών από τις υπερπόντιες περιοχές της Βρετανικής Αυτοκρατορίας ώστε να βοηθήσουν στην εξασφάλιση της βρετανικής υπεροχής στη Νότια Αφρική. Στα τέλη του 1901, όταν νοσηλευόταν στο Γενικό Νοσοκομείο του Κίνγκστον, τον επισκέφτηκε ο τότε δούκας της Κορνουάλης και της Υόρκης και μετέπειτα βασιλιάς Γεώργιος Ε΄, στα πλαίσια της περιοδείας του με αφορμή τον θάνατο της βασίλισσας Βικτωρίας. Του απέμεινε διάκριση από το Τάγμα των Αρχαγγέλου Μιχαήλ και του Αγίου Γεωργίου προς τιμήν των επιτευγμάτων του. Δεν πρόλαβε να δει την επίτευξη της ειρήνης στη Νότια Αφρική, αφού απεβίωσε στο Κίνγκστον του Οντάριο στις 10 Μαΐου 1902.[5] Το μετάλλιο που του απέμεινε ο βασιλιάς Γεώργιος Ε΄, ήταν εξαφανισμένο για πολλά χρόνια και ανακαλύφθηκε ξανά το 2008.[7] Η εφημερίδα "The Times" ανέφερε με αφορμή το θάνατό του ότι «αναγνωρίζεται κατά γενική ομολογία ότι το Ντομίνιον [του Καναδά] έχει απολέσει έναν από τους ικανότερους άντρες που γέννησε ο τόπος».[5] Ανάμεσα στους απογόνους του, είναι ο φιλόσοφος Τζωρτζ Πάρκιν Γκραντ και ο πολιτικός-συγγραφέας Μάικλ Ιγκνάτιεφ, πρώην πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αρχηγός του Φιλελεύθερου Κόμματος. Το Γκραντ Χωλ, πύργος ρολογιού και συνεδριακός χώρος στο "Queen's University", φέρει το όνομά του.
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκραντ συνέγραψε πολλά συγγράμματα και βιβλία, με σημαντικότερα τα ακόλουθα:
- Ocean to Ocean (1873)
- Advantages of Imperial Federation (1889)
- Our National Objects and Aims (1890)
- Religions of the World in Relation to Christianity (1894)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6c838bx. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Πανεπιστήμιο του Τορόντο, Πανεπιστήμιο Λαβάλ: «Dictionary of Canadian Biography» (Αγγλικά, Γαλλικά) University of Toronto Press, Presses de l'Université Laval. grant_george_monro_13. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) D. B. Mack. «DCB: "Grant, George Monro». Dictionary of the Canadian Biography. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 (Αγγλικά) Encyclopædia Britannica: Grant,_George Monro. 12. 1911. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) «Scotiabank Timeline by Year - 1671-1833». scotiabank.com. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Ken Cuthbertson (Οκτώβριος 2008). «Grant's medal rediscovered». Queen's Gazette.
Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press